Hz. Muhammed’in okuma yazma bilmediÄŸi yıllardır çoÄŸunluÄŸun kabul ettiÄŸi bir  varsayımdır. Bu görüÅŸü savunanlar olduÄŸu gibi peygamberin okuma-yazma bildiÄŸi görüÅŸünü savunan Ä°slam bilginlerimiz de mevcuttur. Peygamberin okuma-yazma bilmediÄŸi görüÅŸünü savunanların en temel dayanağı, hudeybiye anlaÅŸmasını hazırlanırken yaÅŸanan bir olayın rivayet yoluyla bizlere ulaÅŸması. Yani hadis. Bu yazımda bu rivayetin doÄŸru olup olmadığını da tartışacağız. Ben rivayetleri din kabul edenlerin, dine zehir şırınga etmek isteyenler ile aynı maca hizmet ettiÄŸine inanan biriyim. Bu konuyu araÅŸtırma gereÄŸi duymadığım zamanlarda ben de peygamberimizin okuma-yazma bilmediÄŸini zannedenlerdim. Fakat zanlarımı din gibi görüp onlara sıkı sıkıya baÄŸlı olduÄŸum dönemler eskide kaldı. Åžimdi gelelim konuyu kur’an’ın rehberliÄŸinde incelemeye.

Peygamberimizin okuma-yazma bilmediÄŸini savunan görüÅŸ, buna kur’an’dan ayetler getirerek örnek verirler. Yani bu görüÅŸe göre  kur’an peygamberin okuma-yazma bilmediÄŸini ifade eder. Kur’an peygamber’e iki ayette ümmi kelimesini kullanır.  Bu ayetler a’raf suresi 157’inci ayet ile 158’inci ayettir. Bu görüÅŸü savunanlara göre bu kelimenin anlamı, "okuma-yazma bilmeyen kimse" demektir. Ancak kur’an ümmi kelimesini bu anlamda kullanmıyor. Kur’an’da ümmi terimi ekseriyet “kitap ehli olmayanlar” manasında  kullanılır.

Ümmi Ne Demek ?

Kök anlamı "annesinden doÄŸduÄŸu gibi kalan"dır. Bir baÅŸka anlamı ise “kendisini ümmetine adayan”  demektir. Peki kur’an bu kelimeyi hangi anlamlarda kullanmıştır onları görelim. Ä°lk olarak Cuma suresinin ikinci ayetine bakalım:
 

“Çünkü ümmilere içlerinden, kendilerine ayetlerini okuyan, onları temizleyen, onlara Kitab’ı ve hikmeti öÄŸreten bir peygamber gönderen O’dur. KuÅŸkusuz onlar önceden apaçık bir sapıklık içindeydiler.”  (DÄ°YANET VAKFI MEALÄ°-CUMA, 2)

“Daha önce kitaptan mahrum olan ve derin bir sapıklık içinde bulunan topluma kendi ayetlerini okumak, onları arındırmak, kitabı ve isabetli hüküm vermeyi öÄŸretmek için kendi içlerinden bir elçi gönderen O’dur.” (HAYAT  KÄ°TABI KUR’AN MEALÄ°- CUMA,2)

Ä°ki farklı meal sundum sizlere. Diyanet’in çevirisi genel müslümanların kabuludür.  Bu genelin kabulüne göre ümmi okuma-yazma bilmeyendir. Cuma suresinin ikinci ayetinde ümmi kavramıyla vurgulanmak istenen "Tevrat’ı bilmeyen, herhangi bir kutsal kitabı bilmeyen" dir. Bu yüzden islamoÄŸlu yukarıdaki çevirisinde ümmi kelimesinin yerine Türkçe karşılığı olan "Daha önce kitaptan mahrum olan" diye çevirmiÅŸtir. Demek ki kur’an, ümmi kelimesini "önceden herhangi bir kutsal kitapla tanışmamış,o kutsal kitabı okumamış" manasında kullanmaktadır. Åžimdi de gelelim bakara suresi 78’inci ve 79’uncu ayete. Orada da ümmi kelimesi geçer ÅŸimdi o ayetlere bakalım:
 

“Onların içerisinde ümmiler de var. Onlar kitabı bilmezler, sadece birtakım kuruntulara sahipler; ve onlar (gerçekleri bilmiyor) yalnızca zannediyorlar.(78) Yazıklar olsun onlara ki, kitabı kendi elleriyle yazıp da az bir getiri saÄŸlamak için “Bu Allah katındandır” derler. Elleriyle yazdıklarından dolayı yazıklar olsun onlara, kazandıklarından dolayı da yazıklar olsun! (79)” (HAYAT  KÄ°TABI KUR’AN MEALÄ°- BAKARA,78-79)

Bu ayetlerde de Allah, kitap ehli arasında bulunduÄŸu halde kitaptan uzak durup "elleriyle yazdıklarına" itibar eden Yahudilerin ümmilerinden bahsediyor. Ümmi’nin "okuma-yazma bilmeyen" anlamında kullanılmadığını apaçık olarak ortaya seren ayet bakara 78'dir. GördüÄŸünüz gibi kendi elleriyle Tevrat yazıp gerçek tevrat’tan uzaklaÅŸanlara Allah, ümmi diyor.Yani bu ayette de ümmi’nin anlamı “Kutsal kitabından habersiz, onu okumayan kimse” anlamındadır.  Kur’an’a göre insanların kendi elleriyle yazdıklarına Tevrat demesiyle o Tevrat olmuyor, onu okumasıyla da tevrat’ı okumuÅŸ olmuyordu. Böylece gerçek kutsal kitap olan tevrat’ı okumayanlar kur’an’a göre ümmi sınıfına dahil oluyordu.

Hz. Muhamed’in ümmi olması ne anlama geliyor?

Peygamberimize ümmi diyen ayetlerin a’raf suresinin 157 ve 158’inci ayetleri olduÄŸundan bahsetmiÅŸtik. Sadece bu iki ayette peygamber için böyle bir ibare geçiyor. Åžimdi ayetleri görüp hangi manada kullanıldıklarını anlamaya çalışalım.
 

“Yanlarındaki Tevrat ve Ä°ncil’de yazılı buldukları o elçiye, o ümmi peygamber’e uyanlar (var ya), iÅŸte o peygamber onlara iyiliÄŸi emreder, onları kötülükten meneder, onlara temiz ÅŸeyleri helal, pis ÅŸeyleri haram kılar. Ağırlıklarını ve üzerlerindeki zincirleri indirir. O peygamber’e inanıp ona saygı gösteren, ona yardım eden ve onunla birlikte gönderilen nur’a (kur’an’a) uyanlar var ya, iÅŸte kurtuluÅŸa erenler onlardır. (157) De ki: Ey insanlar! Gerçekten ben sizin hepinize, göklerin ve yerin sahibi olan Allah’ın elçisiyim. Ondan baÅŸka tanrı yoktur, O diriltir ve öldürür. Öyle ise Allah’a ve ümmi peygamber olan Resulüne –ki o, Allah’a ve onun sözlerine inanır- iman edin ve O’na uyun ki doÄŸru yolu bulasınız.(158)” (DÄ°YANET VAKFI MEALÄ°-A’RAF, 157-158)

“onlar ki, ellerinde Tevrat ve Ä°ncil’de tanıtılmış bulacakları Rasul’un, o Kitap ehli’nden olmayan peygamberin izinden gidecekler; (o peygamber) onlara iyiliÄŸi emredip kötülükten sakındıracak, temiz ve yararlı ÅŸeyleri onlara yasaklayacak; sırtlarına vurulmuÅŸ olan yüklerini indirip öteden beri (özgürlüklerine) vurulan zincirleri çözecek. Sonuçta ona inanan, onu el üstünde tutup destekleyen ve ona yücelerden bahÅŸedilen ışığın ardına onunla birlikte düÅŸenler kurtuluÅŸa erenler olacak.(157) (ey peygamber) de ki: Ey insanlar! Ä°yi bilin ki ben Allah’ın hepinize gönderdiÄŸi elçisiyim. Öyle bir (Allah) ki, göklerin ve yerin egemenliÄŸi O’na aittir; O’ndan baÅŸka ilah yoktur; hayatı ve ölümü yaratan O’dur: o halde Allah’a ve O’nun elçisine inanın; Allah’a ve O’nun bütün mesajlarına inanan kitap ehlinden olmayan Haberci’ye… Ve ona uyun ki doÄŸru yolu bulabilesiniz. (158)” (HAYAT  KÄ°TABI KUR’AN MEALÄ°- A’RAF,157-158)

Mustafa Ä°slamoÄŸlu ümmi kelimesine anlam vererek ayette sunduÄŸu için diyanetin mealini verdim. Çünkü ayette ümmi kelimesi tam olarak nerede geçiyor görmenizi istiyorum. Dikkatlice ayertleri incelerseniz her iki ayette de tamamiyle kitap ehli (hristiyanlık ve Yahudilik) temasını iÅŸliyor. Yani bu ayetlerde kastın peygamberin okum-yazma bilmediÄŸi deÄŸil tabi ki. Peygamber’in daha önceki vahiylerden (Tevrat ve incil’den) bihaber olduÄŸuna vurgu yapılıyor. Velhasıl Kur’an’i anlam olarak ümmilik okuma-yazma bilmemek deÄŸil Mehmet Okuyan’ın dediÄŸi gibi “o günkü anlamıyla entelektüel dini bilgiye sahip olmamak” demektir. Yani peygamberimizin kur’an’dan önce ne incil’i ne tevrat’ı ne de diÄŸer kutsal metinleri okumaması ya da bilmemesidir.

Benim savunduÄŸum bu görüÅŸe muhalif olup ümmiliÄŸin okuma- yazma bilmeme ÅŸeklinde yorumlayanların tutunduÄŸu bir dal var. Ankebut suresi 48’inci ayet. Ancak bu dalı kur’an onlara uzatmıyor. Ayeti yorumlarken bu dalı kendi kendilerine uzatıyorlar. Ben ayetin çok yanlış yorumlandığı kanaatindeyim. Ä°ÅŸte ayet:
 

“Sen bundan önce ne bir yazı okur, ne de elinle onu yazardın. Öyle olsaydı, batıla uyanlar kuÅŸku duyarlardı.” (DÄ°YANET VAKFI MEALÄ°-ANKEBUT, 48)

“Bundan önce sen hiç kitap okuyan deÄŸildin ve onu saÄŸ elinle de yazmıyordun. Böyle olsaydı, batılda olanlar kuÅŸkuya kapılırlardı.” (ALÄ° BULAÇ MEALÄ°- ANKEBUT, 48)

GördüÄŸünüz gibi birçok kur’an tercümanı ayeti, peygamberin daha önce okuyamadığı ÅŸeklinde anlamış. Ancak bu okunuÅŸ kesinlikle hatalıdır. Ayeti baÄŸlamlarından kopararak okumak yine bizi hatalı bir noktaya götürecektir. Ankebut 47’inci ayete baktığınızda konunun yine eski vahiy mensupları oldukları görülür. Yani Tevrat ve Ä°ncil gibi kutsal kitaplardan bahseder. Ankebut suresinin kırkyedinci ayetine bir göz attıktan sonra kırksekizinci ayeti daha doÄŸru anlayabiliriz.
 

“(Ey peygamber!) Ä°ÅŸte bu kitabı sana böyle (bir mesajla) indirdik; bu yüzdendir ki bu kitabı kendilerine verdiklerimiz ona iman ederler; iÅŸte ÅŸu (önceki vahyin mensupları) arasında da inanan kimseler olacaktır: zaten nankörler dışında hiç kimse ayetlerimizi bile bile inkar etmezler.” (HAYAT  KÄ°TABI KUR’AN MEALÄ°-ANKEBUT,47)

Ankebut 47’de "önceki vahiylere" vurgu yapılıyor. Ankebut 48’de ise bu vurgudan bağımsız bir anlam yok aslında. Ankebut 48’de “Bundan önce sen hiç kitap okuyan deÄŸildin” derken Kur’an gibi kutsal bir kitabı daha önceden okumamıştın demek . Yoksa kur’an’dan önce hiçbir kitap türü okumamıştı demek istenmiyor.  Tevrat , Ä°ncil gibi kutsal metinleri daha önce hiç okumamıştın demek isteniliyor. Ankebut 47 ve 48 beraber düÅŸünüldüÄŸünde burada okunmayan kitap  daha önceki ilahi metin olan kutsal kitaplar olduÄŸu açıkça görülür. Peki ankebut suresinin 48’inci ayetin sonunda geçen “ Böyle olsaydı, batılda olanlar kuÅŸkuya kapılırlardı.” cümlesi nasıl anlaşılmalı. ÇoÄŸunluk bu cümleyi peygamber okuma-yazma bilseydi müÅŸrikler kur’an’ı peygamber yazdı diye düÅŸünüp kuÅŸkuya kapılırdı ÅŸeklinde anlamışlar. Ancak bu okuyuÅŸu mantıklı bulmuyorum. Bilakis eÄŸer peygamber kur’an’dan önceki vahiyleri (kitapları) bilseydi yani daha önce okumuÅŸ olsaydı  müÅŸrikler, kur’an’da ki çoÄŸu kıssa, ayet ve peygamberleri muhammed’in önceki kutsal kitaplardan öÄŸrendiÄŸi ÅŸeklinde bir kuÅŸku ya kapılacağını ifade etmektedir. Benim kanaatim bu yöndedir. Bu yüzden tüm bu anlattıklarım ışığında ankebut 48’inci ayet için Mustafa Ä°slamoÄŸlu’nun meali daha isabetlidir.
 

“Hem sen bu (Kur’an) dan önce herhangi bir (kutsal) kitabı okumuÅŸ deÄŸildin; dahası onu kendi elinle yazıyor da deÄŸilsin. EÄŸer böyle olsaydı insanları kuÅŸkuya düÅŸürürlerdi, gerçeÄŸi geçersiz kılmaya yeltenenler.” (HAYAT  KÄ°TABI KUR’AN MEALÄ°-ANKEBUT,48)

Ümmi  kelimesinin okur- yazarlık anlamında peygamber için kullanılmadığını gördük. Åžimdi asıl meseleye odaklanabiliriz. Hz. Muhammed okuma-yazma biliyor muydu?

Peki Hz. Muhammed  okuma yazma biliyor muydu?

Belki ÅŸimdiki bilgilerle yüzde yüz biliyordu dememiz mümkün deÄŸil. Ancak bilmiyordu demek bana çok saçma ve mantık dışı geliyor. Yıllarca EÅŸi Hatice validemizin koskoca servetini yöneten onun için kervanlara katılıp uzak ülkelerde ticaret yapan bir insanın okuma-yazma bilmediÄŸini söylemek çok anlamsız. Ayrıca bildiÄŸiniz gibi peygamberlerin sıfatlarından biri de zeki olmalarıdır.EÄŸer doÄŸruysa peygamberin bazı vahiy katiplerine bazı ayetlerin nasıl yazılacağını ÅŸeklen öÄŸrettiÄŸine dair rivayetler var. Tüm bunların dışında Kur'an "Oku" emriyle baÅŸlıyor. Ä°lk ayet  oku'dur. Oku diye baÅŸlayan vahyin muhattabı nasıl ilk ayeti görmezden gelir?

Åžimdi önemli gördüÄŸüm bir noktayı sizinle paylaÅŸmak istiyorum. Peygamberimiz bedir savaşından sonra aldığı esirleri, müslümanlara okuma-yazma öÄŸretmeleri karşılığında serbest bırakmıştı. Her esir on kiÅŸiye okuma-yazma öÄŸretecekti. Ama bu öÄŸretilenler arasında kendisini saymaması bana göre kendisinin okuma yazma bildiÄŸinin en büyük iÅŸaretidir. Çünkü peygamber kur’an’ı en iyi bilen ve yaÅŸayandı. Kur’an’da saf ya da diÄŸer adı saff suresi ikinci ve üçüncü ayetlerinde ve bakara suresi kırkdördüncü ayetinde müslümanlara "yapmadığınız ÅŸeyleri baÅŸkasına söylemeniz günahtır" gibi bir ibare var. Peygamber kendisi öÄŸrenme gereÄŸi duymayacak ama müslümanlara sürekli öÄŸrenmelerini öÄŸütleyecek. Ben peygamberimizin öyle biri olmadığına eminim. Bir ÅŸeyi istediÄŸinde kendisi yapmadan  asla baÅŸkasına yapın demezdi. Müslümanlara savaşın dediÄŸinde bile savaşın en önünde kendisi olurdu.
 

“Siz ey iman edenler! Niçin söylemlerinizle eylemleriniz birbirine uymuyor! (2) Yapmadığınız/yapmayacağınız ÅŸeyleri söylemeniz, Allah katında ağır(sonuçları) olan nahoÅŸ bir davranıştır. (3)” (HAYAT KÄ°TABI KUR’AN MEALÄ°- SAF, 2-3)

“DiÄŸer insanlara sahici erdemlerle donanmayı öÄŸütlerken sıra size gelince terk mi ediyorsunuz; ve üstelik Kitabı da tilavet edip dururken? Siz hiç kafanızı çalıştırmayacak mısınız?” (HAYAT KÄ°TABI KUR’AN MEALÄ°- BAKARA, 44)

Konuyu toparlamadan önce son bir açıklama yapmak istiyorum. En yukarıda hudeybiye antlaÅŸmasında yaÅŸandığı söylenen bir olay var. Onu da konuÅŸacağımzı söylemiÅŸtim. Åžimdi o hadisi kabul edenlerin peygamberin okum-yazma bilmediÄŸi çıkarımında bulunduÄŸu olay nedir ona bakalım:
 

Ku­reyÅŸ elçisi Süheyl b. Amr, Re­sû­lul­lah’ın huzuruna vardı. Önün­de iki dizi­nin üzerinde yere çöktü. Peygamber Efendimiz ise, baÄŸdaÅŸ kurmuÅŸtu. Müslü­manlar da çevresinde oturmuÅŸlardı. Süheyl b. Amr, uzun uzadıya konuÅŸtu, sonra Peygamber Efendi­mi­ze sulh tek­lifinde bulundu. Peygamber Efendimiz, sulh tekliflerini kabul etti. Bundan sonra, sulh ÅŸartlarının müzakeresi yapıldı. Onlarda da an­laÅŸmaya varıldı. Sıra, anlaÅŸma ÅŸartlarının yazılmasına gelmiÅŸti. Hz. Ali, musalahanın ÅŸart­larını yazmak üzere kâtip tayin edildi.
Resûl-i Kibriya Efendimiz, Hz. Ali’ye, “Yaz!” dedi. “Bis­mil­la­hir­rah­mânirrahîm!”
Süheyl b. Amr, buna itiraz etti: “Biz, Bismil­lahir­rah­mâ­nir­ra­hîm’­i bilmiyo­ruz! Sen böyle yazma!”
Resûl-i Ekrem, “Öyle ise nasıl yazalım?” diye sordu.
Süheyl, “‘Bismike Allahümme’ diye yaz” dedi.
Ku­reyÅŸliler, eskiden beri “Bismillahirrahmânirrahîm” ye­rine “Bismike Al­lahümme “yi kullanırlardı.
Peygamber Efendimiz, “‘Bismike Allahümme’ de güzeldir!” buyurduktan sonra Hz. Ali’ye, “Haydi yaz! Bis­mi­ke Al­lahümme” diye emretti.
Hz. Ali de aynı ÅŸekilde yazdı.
Bundan sonra Resûl-i Kibriya Efendimiz, Hz. Ali’ye, “Bu, Muhammed Re­sû­lul­lah’ın, Süheyl b. Amr’la üzerinde anlaÅŸmaya varıp sulh oldukları, icabının ta­raflarca yerine getirilmesini kararlaÅŸtırıp imzaladığı maddelerdir!” diye yaz­masını emretti.
Ku­reyÅŸ heyeti baÅŸkanı Süheyl, yine itiraz etti. “Vallahi, biz senin gerçekten Allah’ın Resûlü olduÄŸunu kabul edip tanımış olsaydık, Beytullah’ı ziyaretine mani’ olmaz ve seninle çarpışmaya kalkmazdık!” dedi.
Peygamber Efendimiz, “Peki nasıl yazalım?” buyurdu.
Süheyl, “Muhammed b. Abdullah diye kendi ismini ve babanın ismini yaz” dedi.
Peygamber Efendimiz, “Bu da güzeldir!” buyurduktan sonra, Hz. Ali’ye:
“Yâ Ali! Sil onu! Sil de Muhammed b. Abdullah yaz” diye emret­ti.
Hz. Ali, “Hayır! Vallahi, ben Re­sû­lul­lah sıfatını hiçbir zaman silemem!” di­ye yemin etti.
Bu arada Müslümanlar da, Hz. Fahr-i Âlem’e karşı besledikleri muhabbet ve hürmetlerinin eseri olarak, “Biz, Re­sû­lul­lah Muhammed’den baÅŸkasını yaz­dırmayınız! Ne diye dininiz uÄŸrunda bu eksikliÄŸi, bu hakareti kabul ediyo­ruz?” diye yüksek sesle konuÅŸmaya baÅŸladılar.
Resûl-i Kibriya Efendimiz, Müslümanlara seslerini kıs­ma­larını ve susmala­rını mübarek elleriyle iÅŸaret buyurdu. Birden sustular.
Bundan sonra Peygamber Efendimiz, Hz. Ali’ye, “Bana onların yerini gös­ter” dedi.
Hz. Ali, “Re­sû­lul­lah” kelimesinin bulunduÄŸu yeri gösterdi. Resûl-i Ekrem Efen­dimiz de onu eliyle sildi. Yerine ise “Ä°bn-u Abdullah (Abdullah’ın oÄŸlu)” ke­li­melerini yazdırdı. (Müslim, Sahih, c. 3, s. 1410; Ahmed Ä°bn Hanbel, a.g.e., c. 1, s. 342.)

Lütfen bu rivayeti tüm algılarınızı açarak okuyun. Bu rivayet tamamen anlamsızdır. DüÅŸünün peygamberimiz hudeybiye anlaÅŸması sırasında peygamberliÄŸinin yaklaşık 18 yılını doldurmuÅŸtur. Yaklaşık 59 yaşında olan nebinin 18 yıldır tebliÄŸ ettiÄŸi iki kelimeyi bilmediÄŸi söyleniyor. Peki yukarıdaki hadise! göre bu kelimeler hangileri ? Rasul ve Allah. Bakın yukarıdaki rivayete. Peygamber 18 yılın sonunda rasul ve Allah kelimelerini tanımıyor ve güya Ali’ye bana yerini göster diyor . Allah aÅŸkına peygamber okuma bilmiyordu düÅŸüncesini ispatlamak için peygamberi düÅŸürdükleri duruma bakarmısınız. Biz arap bile deÄŸiliz. Arapça harflerine de uzağız. Arapça konuÅŸmayı da bilmeyiz ama ona raÄŸmen bismillah , Allah ve Muhammed gibi kelimelerin Arapça yazılışını biliriz. Bir kez bile görenlerimiz varsa baÅŸka zaman gördüÄŸünde hemen anımsar. Ama islam’ı, kendisinden öÄŸrendiÄŸimiz ve bir sıfatı da zeki olan bir peygamberin 18 yıl  boyunca bir Allah kelimesini öÄŸrenemediÄŸini söylemek peygambere hakaret deÄŸil de nedir?  Bu hadis olduÄŸu söylenen rivayeti vicdanlarınıza bırakıyorum.

Son olarak ÅŸu hadis olduÄŸu söylenen rivayeti size vermek istiyorum. Okuyun da kendi görüÅŸünü ispatlamak için nasıl yalan rivayetler uydurulduÄŸunu görün. Peygamberin aÄŸzına ne kadar kolay yalan yerleÅŸtirilir görün.
 

"Melek bana okumamı emretti. Kendisine okuma bilmediÄŸimi söyledim.
Beni kollarının arasına alıp kuvvetle sıktı; sonra 'Oku!' dedi.
Ben yine, 'Okuma bilmem.' dedim.
Beni tekrar kollarımn arasına aldı, kuvvetle sıktı ve 'Oku!' diye tekrar etti.
Ben yine 'Okuma bilmem.' dedim.
Üçüncü defa kollarının arasına alıp daha kuvvetlice sıktıktan sonra bıraktı ve ÅŸöyle dedi:
Yaratan rabbinin adıyla oku; O, insanı alaktan (asılıp tutunan zigottan) yarattı. Oku! Rabbin sonsuz kerem sahibidir. O, kalemle (yazmayı) öÄŸretendir. Ä°nsana bilmediklerini öÄŸretmiÅŸtir." (bk. Buhârî, Bed'ü'I-vahy, 3; Müslim, Ä°mân, 252)

Bakın sadece biraz aklımızı kullanırsak bu hadisin düzmece olduÄŸunu anlarız. Niye olduÄŸunu anlamadığımız bir ÅŸekilde cebrailin peygamberi sıkıp durduÄŸunu anlatan bir hikayedir yukarıdaki olay. Absürtdür. Alak suresinin ilk ayetlerinin geliÅŸi anlatılır bu hadiste. Bu rivayette melek, peygamberimize üç kez oku diyor ancak biz biliyoruz ki Alak suresinde oku emri bir kez yazılmıştır. Ne yani peygamber ona gelen vahyin özetini mi yazdırdı vahiy katiplerine? Bu, rivayetin uydurma ya da hatalı aktarıldığının emarelerinden sadece biri. Melek, peygamberimize oku diyor. Peygamberimiz de sözüm ona okuma bilmediÄŸini söylüyor. Allah aÅŸkına eÄŸer böyle bir olay yaÅŸansaydı peygambere oku dendiÄŸinde peygamberin söylemesi gereken ilk sorunun "neyi okuyayım?" olması gerekmez miydi? Hadi ilkinde söylemedi. MeleÄŸin, peygamberi  ikinci ya da üçüncü sıkışında da peygamber sormuyor. Ortada okunacak bir metin yok ki. Kur'an sayfalar eÅŸliÄŸinde inmedi. Allah vahiy meleÄŸi aracılığla peygamberin yüreÄŸine ve aklına indiriyordu ayetleri. Bakara 97'de peygamberin vahiy alış ÅŸekli ÅŸüpheye yer bırakmayacak kadar açıktır. Bu rivayete göre peygambere sanki bir kağıt uzatılmış da oku denmiÅŸ gibi bir hava var. Bu kadar ince detaylar yukarıdaki rivayetin kurgulandığını görmemiz için yeterli deÄŸil mi?